Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim Şöyle diyebilirim: Gece yıldızlarla dolu Ve yıldızlar, masmavi titreşiyor uzakta Şakıyarak dönüyor gökte gece rüzgarı. Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim Sevdim ben onu, o da beni sevdi bir ara. Kollarıma aldım bu gece gibi kaç geçe Kaç defa öptüm onu sonsuz gögün altında Sevdi beni o ben de bir ara onu sevdim O durgun, iri gözler sevilmez miydi ama Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim. Yokluğunu düsünüp, yitmesine yanmakla Duyup geceyi, onsuz daha engin geceyi. Ota düşen çığ gibi, düşmekle şiir cana Ne gelir elden, sevgim onu tutamadıysa. Gece yıldız içinde, o yoldaş değil bana Hepsi bu. Uzaklarda şarkı söylüyor biri. Yüreğim dayanmıyor yitmesine kolayca Ğözlerim arar onü, yaklaştırmak ister gibi Yüreğim arar onü, o yoldaş değil bana Artık sevmiyorum ya nasıl, nasıl sevmiştim Sesim arar rüzgarı ulaşmak için ona Ellere yar olur. Öpmemden önceki gibi. O ses, ışıl ışıl ten ve sonsuz bakışlarla Artık sevmiyorum ya severim belki yine Ne üzündür unutuş ah ne kısadır sevda Böyle gecelerde kollarıma aldım çünkü Yüreğim dayanmıyor yitmesine kolayca Belki bana verdiği son açıdır bu acı Belki son şiirdir bu yazdığım şiir ona PABLO NERUDA Çevırı: Sait Maden