Deniz Kızı ile Sarhoşların Masalı Bütün herifler içerdeydi girdiğinde o çırılçıplak herifler içiyordu, ona tükürmeye başladılar daha yeni çıkmıştı nehirden, birşey anlamıyordu yolunu yitirmiş bir deniz kızıydı küfürler aktı parıldayan teninde açık saçık sözler yağdılar altın memelerine ağlamadı çünkü bilmiyordu ağlamayı çıplaktı çünkü bilmiyordu giysileri dağladılar gövdesini sigaralar, yanık mantarlarla yuvarladılar meyhanede kahkahalar atarak konuşmadı çünkü bilmiyordu konuşmayı uzak bir aşkın rengindeydi gözleri kolları ikiz safirlerdi dudakları titriyordu mercan ışığında sonunda çekip gitti kapıdan güçbela girdiğinehirde tertemiz oldu yağmurda beyaz bir taş gibi pırıl pırıl yine yüzdü bakmadan arkasına yüzdühiçliğe, yüzdü ölüme. Pablo Neruda